নিবিড় বনে যে মাতিছে যা
যা
যা দূৰণিলৈ
হেৰোৱা
সুবাসে মাতিছে যা
নিবিড়
বনে যে মাতিছে যা
যা
পখী দূৰণিলৈ
হেৰোৱা
সুবাসে মাতিছে যা
সোণৰে
সঁজাটি এৰি তই যা
।
যা
নীলিম আকাশলৈ
সোণালী
ৰ’দে যে মাতিছে
যা
জোনৰে
জোনাকে মাতছে যা
যা
নীলিম আকাশলৈ ।
শ্যামল
শোভাই সানিব ৰং
অৱসাদে
কৰে ধূসৰ মন
মৰুত
হেৰোৱা জীৱন নদীক
বনৰ
জুৰিয়ে দিবহি গতি
জীৱন
মায়াৰে প্ৰাণৰ সুৰভি
বনতে
বিচাৰি
কঠিন
শিকলি ছিঙি দি যা
।
দূৰৰ
পাহাৰে দিব যে পণ
ভীৰুতাৰে
কিয় ভাঙিবি মন
জীৱন
মায়াৰে প্ৰাণৰ সুৰভি
মহুৱা
বনতে
আকাশে
বতাহে বিচাৰি যা ।।
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.